praesagiens
Jump to navigation
Jump to search
Latin
[edit]Etymology
[edit]Present active participle of praesāgiō (“to forebode”).
Pronunciation
[edit]- (Classical Latin) IPA(key): /prae̯ˈsaː.ɡi.ens/, [präe̯ˈs̠äːɡiẽːs̠]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /preˈsa.d͡ʒi.ens/, [preˈs̬äːd͡ʒiens]
Participle
[edit]praesāgiēns (genitive praesāgientis); third-declension one-termination participle
Inflection
[edit]Third-declension participle.
Number | Singular | Plural | |||
---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masc./Fem. | Neuter | Masc./Fem. | Neuter | |
Nominative | praesāgiēns | praesāgientēs | praesāgientia | ||
Genitive | praesāgientis | praesāgientium | |||
Dative | praesāgientī | praesāgientibus | |||
Accusative | praesāgientem | praesāgiēns | praesāgientēs praesāgientīs |
praesāgientia | |
Ablative | praesāgiente praesāgientī1 |
praesāgientibus | |||
Vocative | praesāgiēns | praesāgientēs | praesāgientia |
1When used purely as an adjective.