profectum

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Latin[edit]

Participle[edit]

prōfectum   (Perfect passive participle of prōficiō)

  1. inflection of prōfectus:
    1. accusative masculine singular
    2. nominative/accusative/vocative neuter singular
    A vera caritate profectum non iam consilium, sed lamentum audi.
    Hear this - not an advice, but a complaint - expressed out of genuine affection. (Petrarca, Epistulae Familiares XXIV,3)

Participle[edit]

prŏfectum   (Perfect active participle of prŏficīscor)

  1. inflection of prŏfectus:
    1. accusative masculine singular
    2. nominative/accusative/vocative neuter singular

Verb[edit]

prōfectum

  1. accusative supine of prōficiō

Verb[edit]

prŏfectum

  1. accusative supine of prŏficīscor