proloquens
Jump to navigation
Jump to search
Latin
[edit]Etymology
[edit]Present participle of prōloquor.
Participle
[edit]prōloquēns (genitive prōloquentis); third-declension one-termination participle
Declension
[edit]Third-declension participle.
Number | Singular | Plural | |||
---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masc./Fem. | Neuter | Masc./Fem. | Neuter | |
Nominative | prōloquēns | prōloquentēs | prōloquentia | ||
Genitive | prōloquentis | prōloquentium | |||
Dative | prōloquentī | prōloquentibus | |||
Accusative | prōloquentem | prōloquēns | prōloquentēs prōloquentīs |
prōloquentia | |
Ablative | prōloquente prōloquentī1 |
prōloquentibus | |||
Vocative | prōloquēns | prōloquentēs | prōloquentia |
1When used purely as an adjective.