prophetis
Latin
Etymology
From Ancient Greek προφῆτις (prophêtis).
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): /proˈpʰeː.tis/, [prɔˈpʰeːt̪ɪs̠]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /proˈfe.tis/, [proˈfɛːt̪is]
Noun
prophētis f (genitive prophētidis); third declension
Declension
Third-declension noun.
Case | Singular | Plural |
---|---|---|
Nominative | prophētis | prophētidēs |
Genitive | prophētidis | prophētidum |
Dative | prophētidī | prophētidibus |
Accusative | prophētidem | prophētidēs |
Ablative | prophētide | prophētidibus |
Vocative | prophētis | prophētidēs |
Synonyms
- (prophetess): prophētissa
Related terms
References
- “prophetis”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- prophetis in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.