przewodniczący

Polish

Etymology

From przewodniczyć +‎ -ący. Partially displaced przewodnik, now with a more specialized meaning. First attested in the second half of the 19th century.

Pronunciation

• IPA^(key): /pʂɛ.vɔd.ɲiˈt͡ʂɔn.t͡sɨ/

• Audio

  (file)

• Rhymes: -ɔnt͡sɨ
• Syllabification: prze‧wod‧ni‧czą‧cy

Noun

przewodniczący m pers (female equivalent przewodnicząca)

1. chairman (a person presiding over a meeting)
2. chairman (the head of a corporate or governmental board of directors, a committee, or other formal entity)

Declension

Declension of przewodniczący

	singular	plural
nominative	przewodniczący	przewodniczący
genitive	przewodniczącego	przewodniczących
dative	przewodniczącemu	przewodniczącym
accusative	przewodniczącego	przewodniczących
instrumental	przewodniczącym	przewodniczącymi
locative	przewodniczącym	przewodniczących
vocative	przewodniczący	przewodniczący

Trivia

According to Słownik frekwencyjny polszczyzny współczesnej (1990), przewodniczący is one of the most used words in Polish, appearing 4 times in scientific texts, 126 times in news, 47 times in essays, 8 times in fiction, and 6 times in plays, each out of a corpus of 100,000 words, totaling 191 times, making it the 297th most common word in a corpus of 500,000 words.

Further reading

• przewodniczący in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• przewodniczący in Polish dictionaries at PWN
• J. Karłowicz, A. Kryński, W. Niedźwiedzki, editors (1912), “przewodniczący”, in Słownik języka polskiego‎^[3] (in Polish), volume 5, Warsaw, page 240
• przewodniczący in Narodowy Fotokorpus Języka Polskiego