punctuatus
Jump to navigation
Jump to search
Latin[edit]
Etymology[edit]
Perfect passive participle of punctuō (“mark with a point”).
Participle[edit]
pūnctuātus (feminine pūnctuāta, neuter pūnctuātum); first/second-declension participle
Declension[edit]
First/second-declension adjective.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | pūnctuātus | pūnctuāta | pūnctuātum | pūnctuātī | pūnctuātae | pūnctuāta | |
Genitive | pūnctuātī | pūnctuātae | pūnctuātī | pūnctuātōrum | pūnctuātārum | pūnctuātōrum | |
Dative | pūnctuātō | pūnctuātō | pūnctuātīs | ||||
Accusative | pūnctuātum | pūnctuātam | pūnctuātum | pūnctuātōs | pūnctuātās | pūnctuāta | |
Ablative | pūnctuātō | pūnctuātā | pūnctuātō | pūnctuātīs | |||
Vocative | pūnctuāte | pūnctuāta | pūnctuātum | pūnctuātī | pūnctuātae | pūnctuāta |