rangstaða

Icelandic

Etymology

From rangur (“false, incorrect”) +‎ staða (“position”).

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈrauŋkˌstaːða/

Noun

rangstaða f (genitive singular rangstöðu, nominative plural rangstöður)

1. offside

Declension

declension of rangstaða

f-w1	singular		plural
	indefinite	definite	indefinite	definite
nominative	rangstaða	rangstaðan	rangstöður	rangstöðurnar
accusative	rangstöðu	rangstöðuna	rangstöður	rangstöðurnar
dative	rangstöðu	rangstöðunni	rangstöðum	rangstöðunum
genitive	rangstöðu	rangstöðunnar	rangstaða/rangstaðna	rangstaðanna/rangstaðnanna

Related terms

• rangstæður (“offside”)