reconciliatio
Latin
Noun
reconciliātiō f (genitive reconciliātiōnis); third declension
Declension
Third-declension noun.
Case | Singular | Plural |
---|---|---|
Nominative | reconciliātiō | reconciliātiōnēs |
Genitive | reconciliātiōnis | reconciliātiōnum |
Dative | reconciliātiōnī | reconciliātiōnibus |
Accusative | reconciliātiōnem | reconciliātiōnēs |
Ablative | reconciliātiōne | reconciliātiōnibus |
Vocative | reconciliātiō | reconciliātiōnēs |
Descendants
- Catalan: reconciliació
- English: reconciliation
- French: réconciliation
- Galician: reconciliación
- Italian: riconciliazione
- Portuguese: reconciliação
- Spanish: reconciliación
References
- “reconciliatio”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- “reconciliatio”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- reconciliatio in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.