repetitus

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Latin[edit]

Etymology[edit]

Perfect passive participle of repetō.

Participle[edit]

repetītus (feminine repetīta, neuter repetītum); first/second-declension participle

  1. attacked again
  2. repeated

Declension[edit]

First/second-declension adjective.

Number Singular Plural
Case / Gender Masculine Feminine Neuter Masculine Feminine Neuter
Nominative repetītus repetīta repetītum repetītī repetītae repetīta
Genitive repetītī repetītae repetītī repetītōrum repetītārum repetītōrum
Dative repetītō repetītō repetītīs
Accusative repetītum repetītam repetītum repetītōs repetītās repetīta
Ablative repetītō repetītā repetītō repetītīs
Vocative repetīte repetīta repetītum repetītī repetītae repetīta

References[edit]

  • repetitus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • repetitus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
  • Carl Meißner, Henry William Auden (1894) Latin Phrase-Book[1], London: Macmillan and Co.
    • a rather recondite speech: oratio longius repetita (De Or. 3. 24. 91)