requietio
Jump to navigation
Jump to search
Latin
[edit]Etymology
[edit]Noun
[edit]requiētiō f (genitive requiētiōnis); third declension
Declension
[edit]Third-declension noun.
Case | Singular | Plural |
---|---|---|
Nominative | requiētiō | requiētiōnēs |
Genitive | requiētiōnis | requiētiōnum |
Dative | requiētiōnī | requiētiōnibus |
Accusative | requiētiōnem | requiētiōnēs |
Ablative | requiētiōne | requiētiōnibus |
Vocative | requiētiō | requiētiōnēs |
References
[edit]- “requietio”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- requietio in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition with additions by D. P. Carpenterius, Adelungius and others, edited by Léopold Favre, 1883–1887)
- requietio in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.