rtęć

Polish

Etymology

From Proto-Slavic *rьtǫtь. Cognate to Czech rtuť and Russian ртуть (rtut’).

Pronunciation

• Template:pl-IPA

• Audio:

  (file)

Noun

Chemical element
Hg
Previous: złoto (Au)
Next: tal (Tl)

rtęć f

1. mercury, quicksilver

   Synonym: żywe srebro

Declension

Declension of rtęć

	singular
nominative	rtęć
genitive	rtęci
dative	rtęci
accusative	rtęć
instrumental	rtęcią
locative	rtęci
vocative	rtęci

Derived terms

• rtęciowy
• rtęciawy
• rtęcica
• rtęciówka

Further reading

• rtęć in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• Template:R:PWN