söylev

Turkish

Etymology

From söyle- (“to say”) +‎ -ev (noun-forming suffix).

Pronunciation

• IPA^(key): /søjˈlev/
• Hyphenation: söy‧lev

Noun

söylev (definite accusative söylevi, plural söylevler)

1. speech

   Synonyms: nutuk, hitabe

Declension

Inflection
Nominative	söylev
Definite accusative	söylevi
	Singular	Plural
Nominative	söylev	söylevler
Definite accusative	söylevi	söylevleri
Dative	söyleve	söylevlere
Locative	söylevde	söylevlerde
Ablative	söylevden	söylevlerden
Genitive	söylevin	söylevlerin

Derived terms

• söylev vermek
• söylevci

 

Further reading

• “söylev”, in Turkish dictionaries, Türk Dil Kurumu
• Çağbayır, Yaşar (2007) “söylev”, in Ötüken Türkçe Sözlük (in Turkish), Istanbul: Ötüken Neşriyat, page 4322b
• Nişanyan, Sevan (2002–) “söylev”, in Nişanyan Sözlük