sûner

See also: suner and Suner

Walloon

Etymology

Cognate to French suinter.

Verb

sûner

1. to ooze

Conjugation

   —         —   Conjugation of the verb sûner in Walloon   —   Codjowaedje do viebe sûner e walon

infinitive			sûner
gerund			sûnant
auxiliary			aveur
past participle				masculine		feminine
		singular		sûné		sûneye
		plural		sûnés		sûneyes
		singular			plural
		1st person	2nd person	3rd person	1st person	2nd person	3rd person
indicative		dji (dj')	ti (t')	i (il) / ele	dji (dj') / nos	vos	i (il)
	present	sûne	sûnes	sûne	sûnans	sûnez	sûnnut or sûnèt
	imperfect	sûnéve	sûnéves	sûnéve	sûnéns	sûnîz	sûnént
	preterit	sûna	sûnas	sûna	sûnîs	sûnîz	sûnît
	future	sûnrè	sûnrès	sûnrè	sûnrans	sûnroz	sûnront
	conditional	sûnreu	sûnreus	sûnreut	sûnréns	sûnrîz	sûnrént
subjunctive		ki dj'	ki t'	k' i (il) / k' ele	ki dj' / ki nos	ki vos	k' i (il)
	present	sûne	sûnes	sûne	sûnanxhe	sûnoxhe	sûnnuxhe or sûnèxhe
	imperfect	sûnaxhe	sûnaxhes	sûnaxhe	sûnénxhe	sûnîxhe	sûnénxhe
imperative		—	ti	—	dji / nos	vos	—
	affirmative		sûne!		sûnans!	sûnez!