saevitas
Latin
Etymology
From saevus (“savage, furious”) + -tās.
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): /ˈsae̯.u̯i.taːs/, [ˈs̠äe̯u̯ɪt̪äːs̠]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /ˈse.vi.tas/, [ˈsɛːvit̪äs]
Noun
saevitās f (genitive saevitātis); third declension
Declension
Third-declension noun.
Case | Singular | Plural |
---|---|---|
Nominative | saevitās | saevitātēs |
Genitive | saevitātis | saevitātum |
Dative | saevitātī | saevitātibus |
Accusative | saevitātem | saevitātēs |
Ablative | saevitāte | saevitātibus |
Vocative | saevitās | saevitātēs |
Related terms
Related terms
References
- “saevitas”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- saevitas in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.