significatus
Latin
Etymology
Perfect passive participle of significō.
Participle
sīgnificātus (feminine sīgnificāta, neuter sīgnificātum); first/second-declension participle
Declension
First/second-declension adjective.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | sīgnificātus | sīgnificāta | sīgnificātum | sīgnificātī | sīgnificātae | sīgnificāta | |
Genitive | sīgnificātī | sīgnificātae | sīgnificātī | sīgnificātōrum | sīgnificātārum | sīgnificātōrum | |
Dative | sīgnificātō | sīgnificātō | sīgnificātīs | ||||
Accusative | sīgnificātum | sīgnificātam | sīgnificātum | sīgnificātōs | sīgnificātās | sīgnificāta | |
Ablative | sīgnificātō | sīgnificātā | sīgnificātō | sīgnificātīs | |||
Vocative | sīgnificāte | sīgnificāta | sīgnificātum | sīgnificātī | sīgnificātae | sīgnificāta |
References
- “significatus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- significatus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
- significatus in Ramminger, Johann (2016 July 16 (last accessed)) Neulateinische Wortliste: Ein Wörterbuch des Lateinischen von Petrarca bis 1700[1], pre-publication website, 2005-2016