simultaneus

From Wiktionary, the free dictionary
Archived revision by WingerBot (talk | contribs) as of 14:26, 14 October 2019.
Jump to navigation Jump to search

Latin

Etymology

(This etymology is missing or incomplete. Please add to it, or discuss it at the Etymology scriptorium.)

Pronunciation

Adjective

simultāneus (feminine simultānea, neuter simultāneum); first/second-declension adjective

  1. (Medieval Latin) acting together; existing at the same time

Declension

First/second-declension adjective.

Number Singular Plural
Case / Gender Masculine Feminine Neuter Masculine Feminine Neuter
Nominative simultāneus simultānea simultāneum simultāneī simultāneae simultānea
Genitive simultāneī simultāneae simultāneī simultāneōrum simultāneārum simultāneōrum
Dative simultāneō simultāneō simultāneīs
Accusative simultāneum simultāneam simultāneum simultāneōs simultāneās simultānea
Ablative simultāneō simultāneā simultāneō simultāneīs
Vocative simultānee simultānea simultāneum simultāneī simultāneae simultānea

References