skonany

Polish

Etymology

From skonać +‎ -any.

Pronunciation

• IPA^(key): /skɔˈna.nɨ/

• Audio

  (file)

• Rhymes: -anɨ
• Syllabification: sko‧na‧ny

Adjective

skonany (comparative bardziej skonany, superlative najbardziej skonany, no derived adverb)

1. (colloquial) dog-tired, knackered, dead on one's feet

Declension

Declension of skonany (hard)

singular					plural
	masculine animate	masculine inanimate	feminine	neuter	virile (= masculine personal)	non-virile
nominative	skonany		skonana	skonane	skonani	skonane
genitive	skonanego		skonanej	skonanego	skonanych
dative	skonanemu		skonanej	skonanemu	skonanym
accusative	skonanego	skonany	skonaną	skonane	skonanych	skonane
instrumental	skonanym		skonaną	skonanym	skonanymi
locative	skonanym		skonanej	skonanym	skonanych

Further reading

• skonany in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• skonany in Polish dictionaries at PWN