spowiednik
Polish
Etymology
Pronunciation
Noun
spowiednik m pers
- confessor (priest who hears confession and then gives absolution)
Declension
Declension of spowiednik
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | spowiednik | spowiednicy/spowiedniki (deprecative) |
| genitive | spowiednika | spowiedników |
| dative | spowiednikowi | spowiednikom |
| accusative | spowiednika | spowiedników |
| instrumental | spowiednikiem | spowiednikami |
| locative | spowiedniku | spowiednikach |
| vocative | spowiedniku | spowiednicy |
Related terms
Further reading
- spowiednik in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
- Template:R:PWN