subiector

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Latin[edit]

Alternative forms[edit]

Noun[edit]

subiector m (genitive subiectōris); third declension

  1. substitutor, forger

Declension[edit]

Third-declension noun.

Case Singular Plural
Nominative subiector subiectōrēs
Genitive subiectōris subiectōrum
Dative subiectōrī subiectōribus
Accusative subiectōrem subiectōrēs
Ablative subiectōre subiectōribus
Vocative subiector subiectōrēs

References[edit]

  • subiector”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers