succentivus

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Latin[edit]

Etymology[edit]

From succinō +‎ -īvus.

Pronunciation[edit]

Adjective[edit]

succentīvus (feminine succentīva, neuter succentīvum); first/second-declension adjective

  1. sounding to, accompanying

Declension[edit]

First/second-declension adjective.

Number Singular Plural
Case / Gender Masculine Feminine Neuter Masculine Feminine Neuter
Nominative succentīvus succentīva succentīvum succentīvī succentīvae succentīva
Genitive succentīvī succentīvae succentīvī succentīvōrum succentīvārum succentīvōrum
Dative succentīvō succentīvō succentīvīs
Accusative succentīvum succentīvam succentīvum succentīvōs succentīvās succentīva
Ablative succentīvō succentīvā succentīvō succentīvīs
Vocative succentīve succentīva succentīvum succentīvī succentīvae succentīva

Coordinate terms[edit]

References[edit]