surdus

From Wiktionary, the free dictionary
Archived revision by WingerBot (talk | contribs) as of 21:41, 21 July 2019.
Jump to navigation Jump to search

Latin

Etymology

From the Proto-Indo-European *swer- (ringing, whistling). See also Latin susurrus.

Pronunciation

Adjective

surdus (feminine surda, neuter surdum); first/second-declension adjective

  1. deaf
  2. inattentive, unresponsive
  3. silent, noiseless, still
  4. indistinct, dull, faint

Declension

First/second-declension adjective.

Number Singular Plural
Case / Gender Masculine Feminine Neuter Masculine Feminine Neuter
Nominative surdus surda surdum surdī surdae surda
Genitive surdī surdae surdī surdōrum surdārum surdōrum
Dative surdō surdō surdīs
Accusative surdum surdam surdum surdōs surdās surda
Ablative surdō surdā surdō surdīs
Vocative surde surda surdum surdī surdae surda

Derived terms

Descendants

Template:mid2

References

  • surdus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • surdus”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
  • surdus in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition with additions by D. P. Carpenterius, Adelungius and others, edited by Léopold Favre, 1883–1887)
  • surdus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.