susurratio
Jump to navigation
Jump to search
Latin[edit]
Etymology[edit]
Noun[edit]
susurrātiō f (genitive susurrātiōnis); third declension
Declension[edit]
Third-declension noun.
Case | Singular | Plural |
---|---|---|
Nominative | susurrātiō | susurrātiōnēs |
Genitive | susurrātiōnis | susurrātiōnum |
Dative | susurrātiōnī | susurrātiōnibus |
Accusative | susurrātiōnem | susurrātiōnēs |
Ablative | susurrātiōne | susurrātiōnibus |
Vocative | susurrātiō | susurrātiōnēs |
Descendants[edit]
- English: susurration
- Portuguese: sussurração
References[edit]
- “susurratio”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- susurratio in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.