svolâ

See also: svola

Friulian

Etymology

From Late Latin, Vulgar Latin *exvolāre, from Classical Latin volāre, present active infinitive of volō. Compare Romansch svolar, Italian svolare, Romanian zbura.

Verb

svolâ

1. (intransitive) to fly

Conjugation

This is a regular -â verb, along with verbs like amâ.

Conjugation of svolâ (first conjugation)

infinitive			svolâ
gerund			svolânt
past participle				singular		plural
		masculine		svolât		svolâts
		feminine		svolâde		svolâdis
person		singular			plural
		first	second	third	first	second	third
indicative		jo	tu	lui/jê	nô	vô	lôr
	present	o svoli	tu svolis	al/e svole	o svolìn	o svolais	a svolin
	imperfect	o svolavi	tu svolavis	al/e svolave	o svolavin	o svolavis	a svolavin
	simple past	o svolai	tu svolaris	al/e svolà	o svolarin	o svolaris	a svolarin
	future	o svolarai	tu svolarâs	al/e svolarà	o svolarìn	o svolarês	a svolaran
conditional		jo	tu	lui/jê	nô	vô	lôr
	present	o svolarès	tu svolaressis	al/e svolarès	o svolaressin	o svolaressis	a svolaressin
subjunctive		jo	tu	lui/jê	nô	vô	lôr
	present	o svoli	tu svolis	al/e svoli	o svolìn	o svolais	a svolin
	imperfect	o svolàs	tu svolassis	al/e svolàs	o svolassin	o svolassis	a svolassin
imperative		–	tu	–	nô	vô	–
		–	svole	–	svolìn	svolait	–

Derived terms

• svol
• svolade