titanit
Jump to navigation
Jump to search
Romanian[edit]
Etymology[edit]
Borrowed from French titanite.
Noun[edit]
titanit n (plural titanituri)
Declension[edit]
Declension of titanit
singular | plural | |||
---|---|---|---|---|
indefinite articulation | definite articulation | indefinite articulation | definite articulation | |
nominative/accusative | (un) titanit | titanitul | (niște) titanituri | titaniturile |
genitive/dative | (unui) titanit | titanitului | (unor) titanituri | titaniturilor |
vocative | titanitule | titaniturilor |