traditus
Latin
Etymology
Perfect passive participle of trādō.
Participle
trāditus (feminine trādita, neuter trāditum); first/second-declension participle
- delivered, surrendered, confided etc.
Declension
First/second-declension adjective.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | trāditus | trādita | trāditum | trāditī | trāditae | trādita | |
Genitive | trāditī | trāditae | trāditī | trāditōrum | trāditārum | trāditōrum | |
Dative | trāditō | trāditō | trāditīs | ||||
Accusative | trāditum | trāditam | trāditum | trāditōs | trāditās | trādita | |
Ablative | trāditō | trāditā | trāditō | trāditīs | |||
Vocative | trādite | trādita | trāditum | trāditī | trāditae | trādita |
References
- “traditus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- traditus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
- Carl Meißner, Henry William Auden (1894) Latin Phrase-Book[1], London: Macmillan and Co.
- tradition, history tells us: memoriae traditum est, memoriae (memoria) proditum est (without nobis)
- tradition, history tells us: memoriae traditum est, memoriae (memoria) proditum est (without nobis)