tytularny

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Polish[edit]

Etymology[edit]

Borrowed from French titulaire.[1][2] First attested in 1723.[3] Compare Kashubian titularny.

Pronunciation[edit]

  • IPA(key): /tɨ.tuˈlar.nɨ/
  • (Middle Polish) IPA(key): /tɨ.tuˈlar.nɨ/
  • Audio(file)
  • Rhymes: -arnɨ
  • Syllabification: ty‧tu‧lar‧ny

Adjective[edit]

tytularny (not comparable, derived adverb tytularnie)

  1. titular (existing in name only)
  2. titular (named or referred to in the title)

Declension[edit]

Declension of tytularny (hard)
singular plural
masculine animate masculine inanimate feminine neuter virile (= masculine personal) non-virile
nominative tytularny tytularna tytularne tytularni tytularne
genitive tytularnego tytularnej tytularnego tytularnych
dative tytularnemu tytularnej tytularnemu tytularnym
accusative tytularnego tytularny tytularną tytularne tytularnych tytularne
instrumental tytularnym tytularną tytularnym tytularnymi
locative tytularnym tytularnej tytularnym tytularnych

Derived terms[edit]

nouns

References[edit]

  1. ^ Mirosław Bańko, Lidia Wiśniakowska (2021) “tytularny”, in Wielki słownik wyrazów obcych, →ISBN
  2. ^ Stanisław Dubisz, editor (2003), “tytularny”, in Uniwersalny słownik języka polskiego [Universal dictionary of the Polish language]‎[1] (in Polish), volumes 1-4, Warsaw: Wydawnictwo Naukowe PWN SA, →ISBN
  3. ^ Jan Fryderyk Sapieha (1723) Monumenta albo zebranie starozytnych ozdob […] (in Polish), page 266

Further reading[edit]

Retrieved from "https://en.wiktionary.org/w/index.php?title=tytularny&oldid=78089611"