vørður

See also: vörður

Faroese

Etymology

From Old Norse vǫrðr, from Proto-Germanic *warduz.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈvøːɹʊɹ/

  Rhymes: -øːɹʊɹ

  Homophone: vørur

Noun

vørður m (genitive singular varðar, plural vørðir)

1. watchman, guard

Declension

m25	Singular		Plural
	Indefinite	Definite	Indefinite	Definite
Nominative	varður	varðurin	varðir	varðirnir
Accusative	varð	varðin	varðir	varðirnar
Dative	varði	varðinum	varðum	varðunum
Genitive	vørðar	vørðarins	vørða	vørðanna

Derived terms

• fangavørður
• marknavørður