vainio
See also: Vainio
Finnish
Etymology
From Proto-Germanic *hwainō, whence English whin, Old Norse hvein and Swedish ven. Cognate with Estonian vain.
Noun
vainio
- A large cultivated field.
Declension
Inflection of vainio (Kotus type 3/valtio, no gradation) | ||||
---|---|---|---|---|
nominative | vainio | vainiot | ||
genitive | vainion | vainioiden vainioitten | ||
partitive | vainiota | vainioita | ||
illative | vainioon | vainioihin | ||
singular | plural | |||
nominative | vainio | vainiot | ||
accusative | nom. | vainio | vainiot | |
gen. | vainion | |||
genitive | vainion | vainioiden vainioitten | ||
partitive | vainiota | vainioita | ||
inessive | vainiossa | vainioissa | ||
elative | vainiosta | vainioista | ||
illative | vainioon | vainioihin | ||
adessive | vainiolla | vainioilla | ||
ablative | vainiolta | vainioilta | ||
allative | vainiolle | vainioille | ||
essive | vainiona | vainioina | ||
translative | vainioksi | vainioiksi | ||
abessive | vainiotta | vainioitta | ||
instructive | — | vainioin | ||
comitative | See the possessive forms below. |