verbositas
Jump to navigation
Jump to search
Latin[edit]
Etymology[edit]
From verbōsus (“verbose”) + -tās.
Pronunciation[edit]
- (Classical) IPA(key): /u̯erˈboː.si.taːs/, [u̯ɛrˈboːs̠ɪt̪äːs̠]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /verˈbo.si.tas/, [verˈbɔːs̬it̪äs]
Noun[edit]
verbōsitās f (genitive verbōsitātis); third declension
Declension[edit]
Third-declension noun.
Case | Singular | Plural |
---|---|---|
Nominative | verbōsitās | verbōsitātēs |
Genitive | verbōsitātis | verbōsitātum |
Dative | verbōsitātī | verbōsitātibus |
Accusative | verbōsitātem | verbōsitātēs |
Ablative | verbōsitāte | verbōsitātibus |
Vocative | verbōsitās | verbōsitātēs |
Descendants[edit]
- → Galician: verbosidade
- → German: Verbosität
- → Italian: verbosità
- → Middle French: verbosité
- → Portuguese: verbosidade
References[edit]
- “verbositas”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- verbositas in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.