wäit

See also: wait

Luxembourgish

Etymology

From the uninflected stem of Old High German *wīd, northern variant of wīt. Etymologically the same word as weit (“wide”), which is from the inflected forms.

Pronunciation

• IPA^(key): /væːɪ̯t/
• Rhymes: -æːɪt

Adjective

wäit (masculine wäiten, neuter wäit, comparative méi wäit, superlative am wäitsten)

1. far; not close

Declension

declension of wäit

number and gender		singular			plural
		masculine	feminine	neuter	all genders
predicative		hien ass wäit	si ass wäit	et ass wäit	si si(nn) wäit
nominative / accusative	attributive and/or after determiner	wäiten	wäit	wäit	wäit
	independent without determiner			wäites	wäiter
dative	after any declined word	wäiten	wäiter	wäiten	wäiten
	as first declined word	wäitem		wäitem

Adverb

wäit

1. far

---

Saterland Frisian

Adjective

wäit

1. wet