wróżbiarz

Polish

Etymology

From wróżba + arz.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈvruʐ.bjaʂ/

Noun

wróżbiarz m pers (female equivalent wróżbiarka)

1. foreteller (one who foretells the future)

   Synonyms: wróż, wróżbita, wróżek, czasownik

Declension

Declension of wróżbiarz

	singular	plural
nominative	wróżbiarz	wróżbiarze
genitive	wróżbiarza	wróżbiarzy / wróżbiarzów
dative	wróżbiarzowi	wróżbiarzom
accusative	wróżbiarza	wróżbiarzy / wróżbiarzów
instrumental	wróżbiarzem	wróżbiarzami
locative	wróżbiarzu	wróżbiarzach
vocative	wróżbiarzu	wróżbiarze

Further reading

• wróżbiarz in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• Template:R:PWN