czasownik

Polish

Etymology

From czasowy +‎ -nik. Calque of German Zeitwort.

Pronunciation

• IPA^(key): /t͡ʂaˈsɔv.ɲik/

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -ɔvɲik
• Syllabification: cza‧sow‧nik

Noun

czasownik m inan (related adjective czasownikowy)

1. (grammar) verb (grammatical category of words that indicate an action, event or a state)
2. (archaic, rare) chronicle

Declension

Declension of czasownik

	singular	plural
nominative	czasownik	czasowniki
genitive	czasownika	czasowników
dative	czasownikowi	czasownikom
accusative	czasownik	czasowniki
instrumental	czasownikiem	czasownikami
locative	czasowniku	czasownikach
vocative	czasowniku	czasowniki

Noun

czasownik m pers

1. (obsolete) foreteller (one who foretells the future)

Declension

Declension of czasownik

	singular	plural
nominative	czasownik	czasownicy/czasowniki (deprecative)
genitive	czasownika	czasowników
dative	czasownikowi	czasownikom
accusative	czasownika	czasowników
instrumental	czasownikiem	czasownikami
locative	czasowniku	czasownikach
vocative	czasowniku	czasownicy

Further reading

• czasownik in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• czasownik in Polish dictionaries at PWN