wyczyn

Polish

Etymology

Deverbal from wyczynić.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈvɨ.t͡ʂɨn/

• Audio

  (file)

• Rhymes: -ɨt͡ʂɨn
• Syllabification: wy‧czyn

Noun

wyczyn m inan

1. achievement, exploit (heroic or extraordinary deed)

Declension

Declension of wyczyn

	singular	plural
nominative	wyczyn	wyczyny
genitive	wyczynu	wyczynów
dative	wyczynowi	wyczynom
accusative	wyczyn	wyczyny
instrumental	wyczynem	wyczynami
locative	wyczynie	wyczynach
vocative	wyczynie	wyczyny

Derived terms

adjective

• wyczynowy

 

Further reading

• wyczyn in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• wyczyn in Polish dictionaries at PWN