zwon

Old Polish

Etymology

Inherited from Proto-Slavic *zvȍnъ.

Pronunciation

• IPA^(key): (10^th–15^th CE) /zvɔn/
• IPA^(key): (15^th CE) /zvɔn/

Noun

zwon m animacy unattested (diminutive zwonek)

1. bell
   • 1451-1455, Legenda o świętym Aleksym‎^[1], line 195:

     Thv szą wyelky dzyw sstal: szamy szwony szwonyli

     [Tu się wielki dziw zstał, samy zwony zwoniły]

Derived terms

noun

• zwonica

 

Related terms

verb

• zwonić

 

Descendants

• Polish: dzwon

References

• B. Sieradzka-Baziur, Ewa Deptuchowa, Joanna Duska, Mariusz Frodyma, Beata Hejmo, Dorota Janeczko, Katarzyna Jasińska, Krystyna Kajtoch, Joanna Kozioł, Marian Kucała, Dorota Mika, Gabriela Niemiec, Urszula Poprawska, Elżbieta Supranowicz, Ludwika Szelachowska-Winiarzowa, Zofia Wanicowa, Piotr Szpor, Bartłomiej Borek, editors (2011–2015), “(dzwon) zwon”, in Słownik pojęciowy języka staropolskiego [Conceptual Dictionary of Old Polish] (in Polish), Kraków: IJP PAN, →ISBN