zwyczaj
Polish
Etymology
From Proto-Slavic *sъvyčajь.
Pronunciation
Noun
zwyczaj m inan
- habit (an action done on a regular basis)
Declension
Declension of zwyczaj
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | zwyczaj | zwyczaje |
| genitive | zwyczaju | zwyczajów |
| dative | zwyczajowi | zwyczajom |
| accusative | zwyczaj | zwyczaje |
| instrumental | zwyczajem | zwyczajami |
| locative | zwyczaju | zwyczajach |
| vocative | zwyczaju | zwyczaje |
Derived terms
Descendants
- → Belarusian: звы́чай (zvýčaj)
Further reading
- zwyczaj in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
- Template:R:PWN