Μενοιτιάδης

Ancient Greek

Etymology

Μενοίτιος (Menoítios) +‎ -άδης (-ádēs)

Pronunciation

 

• IPA^(key): /me.noi̯.ti.á.dɛːs/ → /me.ny.tiˈa.ðis/ → /me.ni.tiˈa.ðis/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /me.noi̯.ti.á.dɛːs/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /me.ny.tiˈa.de̝s/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /me.ny.tiˈa.ðis/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /me.ny.tiˈa.ðis/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /me.ni.tiˈa.ðis/

Proper noun

Μενοιτιάδης • (Menoitiádēs) m (genitive Μενοιτῐάδου); first declension

1. son of Menoetius: patronym of Patroclus

Declension

First declension of ὁ Μενοιτιάδης; τοῦ Μενοιτιάδου (Attic)

Case / #	Singular
Nominative	ὁ Μενοιτιάδης ho Menoitiádēs
Genitive	τοῦ Μενοιτιάδου toû Menoitiádou
Dative	τῷ Μενοιτιάδῃ tôi Menoitiádēi
Accusative	τὸν Μενοιτιάδην tòn Menoitiádēn
Vocative	Μενοιτιάδη Menoitiádē
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

First declension of Μενοιτιάδης; Μενοιτιάδᾱο (Epic)

Case / #	Singular
Nominative	Μενοιτιάδης Menoitiádēs
Genitive	Μενοιτιάδᾱο / Μενοιτιάδε͜ω / Μενοιτιάδω Menoitiádāo / Menoitiáde͜ō / Menoitiádō
Dative	Μενοιτιάδῃ Menoitiádēi
Accusative	Μενοιτιάδην Menoitiádēn
Vocative	Μενοιτιάδη Menoitiádē
Notes:	Dialects other than Attic are not well attested. Some forms may be based on conjecture. Use with caution.

Further reading

• “Μενοιτιάδης”, in Autenrieth, Georg (1891) A Homeric Dictionary for Schools and Colleges, New York: Harper and Brothers
• Μενοιτιάδης in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette