αδιάλειπτος

Greek

Adjective

αδιάλειπτος • (adiáleiptos) m (feminine αδιάλειπτη, neuter αδιάλειπτο)

1. incessant, continuous

Declension

Declension of αδιάλειπτος

number  case \ gender	singular			plural
	masculine	feminine	neuter	masculine	feminine	neuter
nominative	αδιάλειπτος •	αδιάλειπτη •	αδιάλειπτο •	αδιάλειπτοι •	αδιάλειπτες •	αδιάλειπτα •
genitive	αδιάλειπτου •	αδιάλειπτης •	αδιάλειπτου •	αδιάλειπτων •	αδιάλειπτων •	αδιάλειπτων •
accusative	αδιάλειπτο •	αδιάλειπτη •	αδιάλειπτο •	αδιάλειπτους •	αδιάλειπτες •	αδιάλειπτα •
vocative	αδιάλειπτε •	αδιάλειπτη •	αδιάλειπτο •	αδιάλειπτοι •	αδιάλειπτες •	αδιάλειπτα •
derivations	Comparative: πιο + positive forms (e.g. πιο αδιάλειπτος, etc.) Relative superlative: definite article + πιο + positive forms (e.g. ο πιο αδιάλειπτος, etc.)

Synonyms

• αδιάκοπος (adiákopos, “uninterrupted”)

Related terms

• αδιάλειπτα (adiáleipta, “incessantly”)