αδιόρθωτος

Greek

Adjective

αδιόρθωτος • (adiórthotos) m (feminine αδιόρθωτη, neuter αδιόρθωτο)

1. uncorrected
2. unreformable
3. incorrigible (unreformably depraved)
4. (rarely) irreparable

Declension

Declension of αδιόρθωτος

number  case \ gender	singular			plural
	masculine	feminine	neuter	masculine	feminine	neuter
nominative	αδιόρθωτος •	αδιόρθωτη •	αδιόρθωτο •	αδιόρθωτοι •	αδιόρθωτες •	αδιόρθωτα •
genitive	αδιόρθωτου •	αδιόρθωτης •	αδιόρθωτου •	αδιόρθωτων •	αδιόρθωτων •	αδιόρθωτων •
accusative	αδιόρθωτο •	αδιόρθωτη •	αδιόρθωτο •	αδιόρθωτους •	αδιόρθωτες •	αδιόρθωτα •
vocative	αδιόρθωτε •	αδιόρθωτη •	αδιόρθωτο •	αδιόρθωτοι •	αδιόρθωτες •	αδιόρθωτα •
derivations	Comparative: πιο + positive forms (e.g. πιο αδιόρθωτος, etc.) Relative superlative: definite article + πιο + positive forms (e.g. ο πιο αδιόρθωτος, etc.)

Coordinate terms

• αμεταρρύθμιστος (ametarrýthmistos, “unreformed”)