αναίσχυντος
Jump to navigation
Jump to search
Greek[edit]
Adjective[edit]
αναίσχυντος • (anaíschyntos) m (feminine αναίσχυντη, neuter αναίσχυντο)
Declension[edit]
Declension of αναίσχυντος
| number case \ gender |
singular | plural | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | |
| nominative | αναίσχυντος • | αναίσχυντη • | αναίσχυντο • | αναίσχυντοι • | αναίσχυντες • | αναίσχυντα • |
| genitive | αναίσχυντου • | αναίσχυντης • | αναίσχυντου • | αναίσχυντων • | αναίσχυντων • | αναίσχυντων • |
| accusative | αναίσχυντο • | αναίσχυντη • | αναίσχυντο • | αναίσχυντους • | αναίσχυντες • | αναίσχυντα • |
| vocative | αναίσχυντε • | αναίσχυντη • | αναίσχυντο • | αναίσχυντοι • | αναίσχυντες • | αναίσχυντα • |
Related terms[edit]
- αναισχυντία f (anaischyntía, “shamelessness”)