αναιρετικός
Jump to navigation
Jump to search
Greek[edit]
Adjective[edit]
αναιρετικός • (anairetikós) m (feminine αναιρετική, neuter αναιρετικό)
Declension[edit]
Declension of αναιρετικός
| number case \ gender |
singular | plural | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | |
| nominative | αναιρετικός • | αναιρετική • | αναιρετικό • | αναιρετικοί • | αναιρετικές • | αναιρετικά • |
| genitive | αναιρετικού • | αναιρετικής • | αναιρετικού • | αναιρετικών • | αναιρετικών • | αναιρετικών • |
| accusative | αναιρετικό • | αναιρετική • | αναιρετικό • | αναιρετικούς • | αναιρετικές • | αναιρετικά • |
| vocative | αναιρετικέ • | αναιρετική • | αναιρετικό • | αναιρετικοί • | αναιρετικές • | αναιρετικά • |
Related terms[edit]
- αναίρεση f (anaíresi, “appeal”)
- see: αναιρώ (anairó, “to revoke”)