αναμάρτητος
Jump to navigation
Jump to search
Greek[edit]
Adjective[edit]
αναμάρτητος • (anamártitos) m (feminine αναμάρτητη, neuter αναμάρτητο)
Declension[edit]
Declension of αναμάρτητος
| number case \ gender |
singular | plural | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | |
| nominative | αναμάρτητος • | αναμάρτητη • | αναμάρτητο • | αναμάρτητοι • | αναμάρτητες • | αναμάρτητα • |
| genitive | αναμάρτητου • | αναμάρτητης • | αναμάρτητου • | αναμάρτητων • | αναμάρτητων • | αναμάρτητων • |
| accusative | αναμάρτητο • | αναμάρτητη • | αναμάρτητο • | αναμάρτητους • | αναμάρτητες • | αναμάρτητα • |
| vocative | αναμάρτητε • | αναμάρτητη • | αναμάρτητο • | αναμάρτητοι • | αναμάρτητες • | αναμάρτητα • |
Synonyms[edit]
- see: αθώος (athóos)