αποδεικτέος
Jump to navigation
Jump to search
Greek[edit]
Adjective[edit]
αποδεικτέος • (apodeiktéos) m (feminine αποδεικτέα, neuter αποδεικτέο)
- to be proved, to be proven, to be demonstrated
- ισχυρισμός αποδεικτέος ― ischyrismós apodeiktéos ― a claim to be proved
Declension[edit]
Declension of αποδεικτέος
| number case \ gender |
singular | plural | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | |
| nominative | αποδεικτέος • | αποδεικτέα • | αποδεικτέο • | αποδεικτέοι • | αποδεικτέες • | αποδεικτέα • |
| genitive | αποδεικτέου • | αποδεικτέας • | αποδεικτέου • | αποδεικτέων • | αποδεικτέων • | αποδεικτέων • |
| accusative | αποδεικτέο • | αποδεικτέα • | αποδεικτέο • | αποδεικτέους • | αποδεικτέες • | αποδεικτέα • |
| vocative | αποδεικτέε • | αποδεικτέα • | αποδεικτέο • | αποδεικτέοι • | αποδεικτέες • | αποδεικτέα • |
Related terms[edit]
- αποδεικτός (apodeiktós, “may be proved”, adjective)
- and see: αποδεικνύω (apodeiknýo, “I prove, I demonstrate”)