απροσκύνητος

Greek

Adjective

απροσκύνητος • (aproskýnitos) m (feminine απροσκύνητη, neuter απροσκύνητο)

1. unbowed, unsubdued, proud

Declension

Declension of απροσκύνητος

number  case \ gender	singular			plural
	masculine	feminine	neuter	masculine	feminine	neuter
nominative	απροσκύνητος •	απροσκύνητη •	απροσκύνητο •	απροσκύνητοι •	απροσκύνητες •	απροσκύνητα •
genitive	απροσκύνητου •	απροσκύνητης •	απροσκύνητου •	απροσκύνητων •	απροσκύνητων •	απροσκύνητων •
accusative	απροσκύνητο •	απροσκύνητη •	απροσκύνητο •	απροσκύνητους •	απροσκύνητες •	απροσκύνητα •
vocative	απροσκύνητε •	απροσκύνητη •	απροσκύνητο •	απροσκύνητοι •	απροσκύνητες •	απροσκύνητα •

Further reading

• απροσκύνητος - Λεξικό της κοινής νεοελληνικής [Dictionary of Standard Modern Greek], 1998, by the "Triantafyllidis" Foundation.