ασυναίρετος
Jump to navigation
Jump to search
Greek[edit]
Adjective[edit]
ασυναίρετος • (asynaíretos) m (feminine ασυναίρετη, neuter ασυναίρετο)
Declension[edit]
Declension of ασυναίρετος
| number case \ gender |
singular | plural | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | |
| nominative | ασυναίρετος • | ασυναίρετη • | ασυναίρετο • | ασυναίρετοι • | ασυναίρετες • | ασυναίρετα • |
| genitive | ασυναίρετου • | ασυναίρετης • | ασυναίρετου • | ασυναίρετων • | ασυναίρετων • | ασυναίρετων • |
| accusative | ασυναίρετο • | ασυναίρετη • | ασυναίρετο • | ασυναίρετους • | ασυναίρετες • | ασυναίρετα • |
| vocative | ασυναίρετε • | ασυναίρετη • | ασυναίρετο • | ασυναίρετοι • | ασυναίρετες • | ασυναίρετα • |
Related terms[edit]
- see: συναιρώ (synairó, “to contract”)
Further reading[edit]
- ασυναίρετος - Λεξικό της κοινής νεοελληνικής [Dictionary of Standard Modern Greek], 1998, by the "Triantafyllidis" Foundation.