ασυνταίριαστος

Greek

Adjective

ασυνταίριαστος • (asyntaíriastos) m (feminine ασυνταίριαστη, neuter ασυνταίριαστο)

1. unmatched, not well matched, clashing

Declension

Declension of ασυνταίριαστος

number  case \ gender	singular			plural
	masculine	feminine	neuter	masculine	feminine	neuter
nominative	ασυνταίριαστος •	ασυνταίριαστη •	ασυνταίριαστο •	ασυνταίριαστοι •	ασυνταίριαστες •	ασυνταίριαστα •
genitive	ασυνταίριαστου •	ασυνταίριαστης •	ασυνταίριαστου •	ασυνταίριαστων •	ασυνταίριαστων •	ασυνταίριαστων •
accusative	ασυνταίριαστο •	ασυνταίριαστη •	ασυνταίριαστο •	ασυνταίριαστους •	ασυνταίριαστες •	ασυνταίριαστα •
vocative	ασυνταίριαστε •	ασυνταίριαστη •	ασυνταίριαστο •	ασυνταίριαστοι •	ασυνταίριαστες •	ασυνταίριαστα •

Related terms

• see: ταιριάζω (tairiázo, “to match”)

Further reading

• ασυνταίριαστος, in Λεξικό της κοινής νεοελληνικής [Dictionary of Standard Modern Greek], Triantafyllidis Foundation, 1998 at the Centre for the Greek language