επίμονος
Jump to navigation
Jump to search
Greek[edit]
Adjective[edit]
επίμονος • (epímonos) m (feminine επίμονη, neuter επίμονο)
Declension[edit]
Declension of επίμονος
| number case \ gender |
singular | plural | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | |
| nominative | επίμονος • | επίμονη • | επίμονο • | επίμονοι • | επίμονες • | επίμονα • |
| genitive | επίμονου • | επίμονης • | επίμονου • | επίμονων • | επίμονων • | επίμονων • |
| accusative | επίμονο • | επίμονη • | επίμονο • | επίμονους • | επίμονες • | επίμονα • |
| vocative | επίμονε • | επίμονη • | επίμονο • | επίμονοι • | επίμονες • | επίμονα • |
| derivations | Comparative: πιο + positive forms (e.g. πιο επίμονος, etc.) Relative superlative: definite article + πιο + positive forms (e.g. ο πιο επίμονος, etc.) | |||||
Related terms[edit]
- see: επιμονή f (epimoní, “persistence, obstinacy”)