εφιάλτης

See also: Ἐφιάλτης

Greek

Etymology

Via Ancient Greek ἐφιάλτης (ephiáltēs) (compare Ἐφιάλτης (Ephiáltēs)) from Ancient Greek ἐπιάλλω (epiállō), Attic Greek ἐφιάλλω (ephiállō, “send to, throw upon”).

Noun

εφιάλτης • (efiáltis) m (plural εφιάλτες)

1. nightmare

Declension

declension of εφιάλτης

case     \     number	singular	plural
nominative	εφιάλτης •	εφιάλτες •
genitive	εφιάλτη •	εφιαλτών •
accusative	εφιάλτη •	εφιάλτες •
vocative	εφιάλτη •	εφιάλτες •

Related terms

• εφιαλτικός (efialtikós, “nightmarish”)