εὐφραίνω

Ancient Greek

Etymology

From εὔφρων (eúphrōn) +‎ -ι̯ω (-i̯ō).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /eu̯.pʰrǎi̯.nɔː/ → /eɸˈɸrɛ.no/ → /efˈfre.no/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /eu̯.pʰrǎi̯.nɔː/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ewˈpʰrɛ.no/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /eɸˈɸrɛ.no/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /efˈfre.no/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /efˈfre.no/

Verb

εὐφραίνω • (euphraínō)

1. (active voice) to gladden
2. (passive voice) to make merry, to enjoy oneself

Conjugation

   Present: εὐφραίνω, εὐφραίνομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	εὐφραίνω	εὐφραίνεις	εὐφραίνει	εὐφραίνετον	εὐφραίνετον	εὐφραίνομεν	εὐφραίνετε	εὐφραίνουσῐ(ν)
	subjunctive	εὐφραίνω	εὐφραίνῃς	εὐφραίνῃ	εὐφραίνητον	εὐφραίνητον	εὐφραίνωμεν	εὐφραίνητε	εὐφραίνωσῐ(ν)
	optative	εὐφραίνοιμῐ	εὐφραίνοις	εὐφραίνοι	εὐφραίνοιτον	εὐφραινοίτην	εὐφραίνοιμεν	εὐφραίνοιτε	εὐφραίνοιεν
	imperative		εὔφραινε	εὐφραινέτω	εὐφραίνετον	εὐφραινέτων		εὐφραίνετε	εὐφραινόντων
middle/ passive	indicative	εὐφραίνομαι	εὐφραίνῃ, εὐφραίνει	εὐφραίνεται	εὐφραίνεσθον	εὐφραίνεσθον	εὐφραινόμεθᾰ	εὐφραίνεσθε	εὐφραίνονται
	subjunctive	εὐφραίνωμαι	εὐφραίνῃ	εὐφραίνηται	εὐφραίνησθον	εὐφραίνησθον	εὐφραινώμεθᾰ	εὐφραίνησθε	εὐφραίνωνται
	optative	εὐφραινοίμην	εὐφραίνοιο	εὐφραίνοιτο	εὐφραίνοισθον	εὐφραινοίσθην	εὐφραινοίμεθᾰ	εὐφραίνοισθε	εὐφραίνοιντο
	imperative		εὐφραίνου	εὐφραινέσθω	εὐφραίνεσθον	εὐφραινέσθων		εὐφραίνεσθε	εὐφραινέσθων
		active				middle/passive
infinitive		εὐφραίνειν				εὐφραίνεσθαι
participle	m	εὐφραίνων				εὐφραινόμενος
	f	εὐφραίνουσᾰ				εὐφραινομένη
	n	εὐφραῖνον				εὐφραινόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Imperfect: ηὔφραινον, ηὐφραινόμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ηὔφραινον	ηὔφραινες	ηὔφραινε(ν)	ηὐφραίνετον	ηὐφραινέτην	ηὐφραίνομεν	ηὐφραίνετε	ηὔφραινον
middle/ passive	indicative	ηὐφραινόμην	ηὐφραίνου	ηὐφραίνετο	ηὐφραίνεσθον	ηὐφραινέσθην	ηὐφραινόμεθᾰ	ηὐφραίνεσθε	ηὐφραίνοντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Future: εὐφρανέω, εὐφρανέομαι, εὐφρανθήσομαι (Uncontracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	εὐφρανέω	εὐφρανέεις	εὐφρανέει	εὐφρανέετον	εὐφρανέετον	εὐφρανέομεν	εὐφρανέετε	εὐφρανέουσῐ(ν)
	optative	εὐφρανέοιμῐ	εὐφρανέοις	εὐφρανέοι	εὐφρανέοιτον	εὐφρανεοίτην	εὐφρανέοιμεν	εὐφρανέοιτε	εὐφρανέοιεν
middle	indicative	εὐφρανέομαι	εὐφρανέῃ, εὐφρανέει	εὐφρανέεται	εὐφρανέεσθον	εὐφρανέεσθον	εὐφρανεόμεθᾰ	εὐφρανέεσθε	εὐφρανέονται
	optative	εὐφρανεοίμην	εὐφρανέοιο	εὐφρανέοιτο	εὐφρανέοισθον	εὐφρανεοίσθην	εὐφρανεοίμεθᾰ	εὐφρανέοισθε	εὐφρανέοιντο
passive	indicative	εὐφρανθήσομαι	εὐφρανθήσῃ	εὐφρανθήσεται	εὐφρανθήσεσθον	εὐφρανθήσεσθον	εὐφρανθησόμεθᾰ	εὐφρανθήσεσθε	εὐφρανθήσονται
	optative	εὐφρανθησοίμην	εὐφρανθήσοιο	εὐφρανθήσοιτο	εὐφρανθήσοισθον	εὐφρανθησοίσθην	εὐφρανθησοίμεθᾰ	εὐφρανθήσοισθε	εὐφρανθήσοιντο
		active			middle		passive
infinitive		εὐφρανέειν			εὐφρανέεσθαι		εὐφρανθήσεσθαι
participle	m	εὐφρανέων			εὐφρανεόμενος		εὐφρανθησόμενος
	f	εὐφρανέουσᾰ			εὐφρανεομένη		εὐφρανθησομένη
	n	εὐφρανέον			εὐφρανεόμενον		εὐφρανθησόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Future: εὐφρανῶ, εὐφρανοῦμαι, εὐφρανθήσομαι (Contracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	εὐφρανῶ	εὐφρανεῖς	εὐφρανεῖ	εὐφρανεῖτον	εὐφρανεῖτον	εὐφρανοῦμεν	εὐφρανεῖτε	εὐφρανοῦσῐ(ν)
	optative	εὐφρανοίην, εὐφρανοῖμῐ	εὐφρανοίης, εὐφρανοῖς	εὐφρανοίη, εὐφρανοῖ	εὐφρανοῖτον, εὐφρανοίητον	εὐφρανοίτην, εὐφρανοιήτην	εὐφρανοῖμεν, εὐφρανοίημεν	εὐφρανοῖτε, εὐφρανοίητε	εὐφρανοῖεν, εὐφρανοίησᾰν
middle	indicative	εὐφρανοῦμαι	εὐφρανῇ	εὐφρανεῖται	εὐφρανεῖσθον	εὐφρανεῖσθον	εὐφρανούμεθᾰ	εὐφρανεῖσθε	εὐφρανοῦνται
	optative	εὐφρανοίμην	εὐφρανοῖο	εὐφρανοῖτο	εὐφρανοῖσθον	εὐφρανοίσθην	εὐφρανοίμεθᾰ	εὐφρανοῖσθε	εὐφρανοῖντο
passive	indicative	εὐφρανθήσομαι	εὐφρανθήσῃ	εὐφρανθήσεται	εὐφρανθήσεσθον	εὐφρανθήσεσθον	εὐφρανθησόμεθᾰ	εὐφρανθήσεσθε	εὐφρανθήσονται
	optative	εὐφρανθησοίμην	εὐφρανθήσοιο	εὐφρανθήσοιτο	εὐφρανθήσοισθον	εὐφρανθησοίσθην	εὐφρανθησοίμεθᾰ	εὐφρανθήσοισθε	εὐφρανθήσοιντο
		active			middle		passive
infinitive		εὐφρανεῖν			εὐφρανεῖσθαι		εὐφρανθήσεσθαι
participle	m	εὐφρανῶν			εὐφρανούμενος		εὐφρανθησόμενος
	f	εὐφρανοῦσᾰ			εὐφρανουμένη		εὐφρανθησομένη
	n	εὐφρανοῦν			εὐφρανούμενον		εὐφρανθησόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Aorist: ηὔφρᾱνᾰ, ηὐφρᾱνᾰ́μην, ηὐφράνθην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ηὔφρᾱνᾰ	ηὔφρᾱνᾰς	ηὔφρᾱνε(ν)	ηὐφρᾱ́νᾰτον	ηὐφρᾱνᾰ́την	ηὐφρᾱ́νᾰμεν	ηὐφρᾱ́νᾰτε	ηὔφρᾱνᾰν
	subjunctive	εὐφρᾱ́νω	εὐφρᾱ́νῃς	εὐφρᾱ́νῃ	εὐφρᾱ́νητον	εὐφρᾱ́νητον	εὐφρᾱ́νωμεν	εὐφρᾱ́νητε	εὐφρᾱ́νωσῐ(ν)
	optative	εὐφρᾱ́ναιμῐ	εὐφρᾱ́νειᾰς, εὐφρᾱ́ναις	εὐφρᾱ́νειε(ν), εὐφρᾱ́ναι	εὐφρᾱ́ναιτον	εὐφρᾱναίτην	εὐφρᾱ́ναιμεν	εὐφρᾱ́ναιτε	εὐφρᾱ́νειᾰν, εὐφρᾱ́ναιεν
	imperative		εὔφρᾱνον	εὐφρᾱνᾰ́τω	εὐφρᾱ́νᾰτον	εὐφρᾱνᾰ́των		εὐφρᾱ́νᾰτε	εὐφρᾱνᾰ́ντων
middle	indicative	ηὐφρᾱνᾰ́μην	ηὐφρᾱ́νω	ηὐφρᾱ́νᾰτο	ηὐφρᾱ́νᾰσθον	ηὐφρᾱνᾰ́σθην	ηὐφρᾱνᾰ́μεθᾰ	ηὐφρᾱ́νᾰσθε	ηὐφρᾱ́νᾰντο
	subjunctive	εὐφρᾱ́νωμαι	εὐφρᾱ́νῃ	εὐφρᾱ́νηται	εὐφρᾱ́νησθον	εὐφρᾱ́νησθον	εὐφρᾱνώμεθᾰ	εὐφρᾱ́νησθε	εὐφρᾱ́νωνται
	optative	εὐφρᾱναίμην	εὐφρᾱ́ναιο	εὐφρᾱ́ναιτο	εὐφρᾱ́ναισθον	εὐφρᾱναίσθην	εὐφρᾱναίμεθᾰ	εὐφρᾱ́ναισθε	εὐφρᾱ́ναιντο
	imperative		εὔφρᾱναι	εὐφρᾱνᾰ́σθω	εὐφρᾱ́νᾰσθον	εὐφρᾱνᾰ́σθων		εὐφρᾱ́νᾰσθε	εὐφρᾱνᾰ́σθων
passive	indicative	ηὐφράνθην	ηὐφράνθης	ηὐφράνθη	ηὐφράνθητον	ηὐφρανθήτην	ηὐφράνθημεν	ηὐφράνθητε	ηὐφράνθησᾰν
	subjunctive	εὐφρανθῶ	εὐφρανθῇς	εὐφρανθῇ	εὐφρανθῆτον	εὐφρανθῆτον	εὐφρανθῶμεν	εὐφρανθῆτε	εὐφρανθῶσῐ(ν)
	optative	εὐφρανθείην	εὐφρανθείης	εὐφρανθείη	εὐφρανθεῖτον, εὐφρανθείητον	εὐφρανθείτην, εὐφρανθειήτην	εὐφρανθεῖμεν, εὐφρανθείημεν	εὐφρανθεῖτε, εὐφρανθείητε	εὐφρανθεῖεν, εὐφρανθείησᾰν
	imperative		εὐφράνθητῐ	εὐφρανθήτω	εὐφράνθητον	εὐφρανθήτων		εὐφράνθητε	εὐφρανθέντων
		active			middle		passive
infinitive		εὐφρᾶναι			εὐφρᾱ́νᾰσθαι		εὐφρανθῆναι
participle	m	εὐφρᾱ́νᾱς			εὐφρᾱνᾰ́μενος		εὐφρανθείς
	f	εὐφρᾱ́νᾱσᾰ			εὐφρᾱνᾰμένη		εὐφρανθεῖσᾰ
	n	εὐφρᾶνᾰν			εὐφρᾱνᾰ́μενον		εὐφρανθέν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

References

• “εὐφραίνω”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press