κηλίδα

Greek

Etymology

From the Ancient Greek κηλίς (kēlís).

Pronunciation

• IPA^(key): [ciˈliða]
• Hyphenation: κη‧λί‧δα

Noun

κηλίδα • (kilída) f (plural κηλίδες)

1. stain, blemish, blot

   ένα σκυλί με μαύρες κηλίδες ― éna skylí me mávres kilídes ― a dog with black spots

2. (anatomy) blemish
3. (figuratively) moral fault, misdeed

Declension

declension of κηλίδα

case     \     number	singular	plural
nominative	κηλίδα •	κηλίδες •
genitive	κηλίδας •	κηλίδων •
accusative	κηλίδα •	κηλίδες •
vocative	κηλίδα •	κηλίδες •

Synonyms

• (blemish and figurative): ψεγάδι n (psegádi)
• (blemish): μαύρισμα n (mávrisma) (on fruit)
• (stain, mark): δαχτυλιά f (dachtyliá, “mark”) (made by finger), λαδιά f (ladiá, “stain”) (made by oil)

Related terms

• κηλιδώνω (kilidóno, “to blemish, to stain”)
• ηλιακή κηλίδα f (iliakí kilída, “sun spot”)