κοινόβιο

Greek

Etymology

Learned borrowing from Koine Greek κοινόβιον (koinóbion), neuter of κοινόβιος (koinóbios). Morphologically κοινό- (koinó-, “common”) +‎ βί(ος) (ví(os), “life”) + suffix for neuters -ο.

Pronunciation

• IPA^(key): /ciˈno.vi.o/
• Hyphenation: κοι‧νό‧βι‧ο

Noun

κοινόβιο • (koinóvio) n (plural κοινόβια)

1. (ecclesiastical) coenobium, monastic community
2. any community of people living together

Declension

declension of κοινόβιο

case     \     number	singular	plural
nominative	κοινόβιο •	κοινόβια •
genitive	κοινοβίου •,  κοινόβιου •	κοινοβίων •,  κοινόβιων •
accusative	κοινόβιο •	κοινόβια •
vocative	κοινόβιο •	κοινόβια •

Related terms

• κοινοβιάζω (koinoviázo, “I live in a commune, or a coenobium”)
• κοινοβιακά (koinoviaká, adverb)
• κοινοβιακός (koinoviakós, “related to a coenobium”)
• κοινοβιάρχης m (koinoviárchis), κοινοβιάρχισσα f (koinoviárchissa, “the head of a coenobium”)
• κοινοβιαρχία f (koinoviarchía, “the office of a coenobium leader”)
• κοινοβιάτης m (koinoviátis) κοινοβιάτισσα f (koinoviátissa, “coenobite”)
• κοινοβιάτικος (koinoviátikos, “related to a coenobium”)
• κοινόβιος (koinóvios, “related to life in a commune”)
• κοινοβίτης m (koinovítis, “coenobite”)
• κοινοβιώ (koinovió, “I live in a commune, or a coenobium”)
• κοινοβίωση f (koinovíosi, “living in the same environment”) (biology)

• and see: κοινός (koinós, “common”) and βίος m (víos, “life”)
• κοινοβ- words - The Reverse Index of Modern Greek by Anna Anastasiadi-Symeonidi at the Centre for the Greek Language.